długa przerwa...

Żyje i mam się dobrze. Nie wiem co się ze mną dzieje ale ostatnio w ogóle nie mam czasu i chęci aby tu zajrzeć. Mam nadzieje że mi to wybaczycie :)
U nas wszystko dobrze chociaż czasami dopada nas jakiś kryzys ale trudno się dziwić jak człowiek się ciągle mija.  W lutym zakończyłam poprawkę tatuażu na boku i jestem zakochana tak pięknie wyszedł :) Fakt kosztowało mnie to trochę bólu ale było znieczulenie więc jakoś to ogarnęłam. Całe szczęście towarzyszył mi mężu na obydwu sesjach, bo studio w innym mieście i trzeba było dojechać samochodem. Czeka mnie jeszcze kilka poprawek, bo jeszcze napis przebija ale to już na spokojnie.  Od stycznia zapisałam się na siłownie i sumiennie chodzę. Zakupiłam cały strój : buty ,leginsy, koszulki i się jaram jak dziecko :) Wczoraj przyszła druga para leginsów bo muszę mieć coś na zmianę i są cudowne :) Staram się tak dwa maksymalnie trzy razy w tygodniu być na siłowni :) Nie poddaje się ale czekam aż będzie ciepło wtedy chyba zostanę przy ćwiczeniach w domu albo bieganiu na stadionie:) Jeszcze się okażę.
Pod koniec marca wybieramy się z mężem do siostry mojej do Zielonej Góry na imprezę i bardzo się cieszę, że udało mu się załatwić wolne i w końcu jedzie ze mną :) Zapowiada się ciekawy weekend :) Czasami trzeba się oderwać i gdzieś uciec :)
Ze smutnych wiadomość rodzice musieli uśpić naszego psiaka Rockiego :(:( Miał 15 lat i niestety dopadła go starość :( Nie sądziłam, że aż tak będę płakać...Smutno mi bez niego i ciągle się łapie na tym, żę chce z nim iść na spacer :( Przynajmniej nie cierpi i to mnie pociesza.

Komentarze

  1. Anewiz19 marca 2017 16:36

    Biedny psiak :( najważniejsze, że było mu dobrze z Wami za życia i na pewno był szczęśliwy mając taką rodzinę. Ale wiem jaka bolesna jest utrata zwierzaka.

    OdpowiedzUsuń
  2. Olka28 marca 2017 22:14

    Fajnie, że znów tu jesteś :)
    Pochwal się tatuażem. Zawsze z miłą chęcią oglądam tatuaże, sama mam jeden, ale nie wykluczam w przyszłości kolejnych.
    Jak działają te znieczulenia przy tatuażu? Ja jechałam bez, ale to wewnętrzna strona ręki, więc chyba nie takie bardzo tragiczne miejsce. Jeśli będę robić kiedyś drugi, to albo na ramieniu, albo na plecach przy samej szyi. Jeszcze nie zdecydowałam i sama nie wiem czy kiedykolwiek do tego dojrzeję.

    Przykro mi z powodu Rockiego :( Rozumiem Twój ból, w swoim życiu straciłam 4 koty, jednego pamiętam przez mgłę, bo byłam mała, więc jakoś jeszcze to przebolałam. Ale pozostałe - mimo, że minął już rok od Urwiska i Figielka i prawie 3 lata od odejścia Pusi to nadal boli tak samo. Czas nie leczy ran, przyzwyczajasz się do bólu, który nigdy nie mija :(
    Nie wiem na ile uznasz to za głupie, ale ja wierzę, że zwierzaki nad nami czuwają po odejściu za "tęczowy most".
    Trzymaj się ciepło :*

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy3 kwietnia 2017 19:15

    Rozumiem smutek po stracie psiaka :( nasz odszedł w ubiegłym roku, kurier nam go rozjechał ;( do tej pory nie umiem się z tym pogodzić, był moim najlepszym czworonożnym przyjacielem... :(

    Aktywność fizyczna wciąga :) choć ja ostatnio mam kryzys i ćwiczę mniej chętnie i krócej. Musze się wziąć za siebie :)

    Pozdrawiam wiosennie :)

    natalia

    OdpowiedzUsuń
  4. Simpleness.16 kwietnia 2017 19:36

    Strata, nawet zwierzaka, z którym byliśmy związani zawsze jest bolesna. Najważniejsze jednak, że pozostają nam wspomnienia, one są bezcenne.
    Po długim błądzeniu w blogosferze, keepgoing umiera śmiercią naturalną - będę tu http://simplenessinwords.blogspot.com/
    Pozdrawiam ciepło!

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

:)

Jestem i mam się dobrze :) Dostałam umowę w księgarni. Oczywiście umowę o pracę, ale na razie na trzy miesiące. Czy się cieszę? Jasne, że tak bo praca nie jest trudno i ciężka. Tylko oczywiście żałuje, że więcej nie płacą ale wiadomo nie można mieć wszystkiego. Sezon podręcznikowy już dawno się skończył, a my już od ponad tygodnia mamy normalną księgarnie z książkami do czytania dla dorosłych i dla dzieci:) Pracujemy z koleżanką w systemie jeden na jeden, co drugi weekend wolny :) Tak nam jest lepiej niż codziennie przychodzić na te 6 godzin i cały dzień rozwalony. Dzisiaj po pracującym weekendzie mam wolne więc mieszkanko posprzątane i co najważniejsze w końcu umyłam podłogi :) Jednak najważniejszą wiadomością jest fakt, że nie mam już anemii. W zeszły czwartek byłam u lekarki z wynikami badań i aż była w szoku, że mam tak dobre wyniki. Oczywiście powiedziała, żebym jeszcze brała żelazo podczas okresu i tydzień po, a do kontroli mam się zgłosić w styczniu. Cieszy mnie ten fakt bardzo
Czytaj więcej

nowy początek...

już oficjalnie jestem rozwódką. Wyrok się uprawomocnił już pod koniec kwietnia więc jestem wolną kobietą. 23 maja jedziemy z Mariuszem (tak mana imię mój nowy facet/  do Polski pozałatwiać sprawy ze zmianą nazwiska na panieński oraz na moje i siostry urodzinki .Planujemy grilla imprezkę w gronie rodzinnym chociaż mam nadzieje, że uda nam się wyskoczyć na jakąś imprezkę z siostrą, bo przydało by się potańczyć. Ciesze się na nasz wyjazd bo stęskniłam się za wszystkimi bardzo. Pomału się przyzwyczajam do mieszkania w Niemczech. Mam pracę, bo pracuje na warsztacie u Mariusza auta sprzątam i w ogóle się tego nie wstydzę. Fakt nie jest lekko ręcę mnie bolą i jak przygrzeje słońce to na hali jest ukrop ale daje radę. Najważniejsze, że zarabiam kasę. Mariusz to super facet taki wymarzony i wyśniony a co najważniejsze jest tylko MÓJ. Tak na szybko się odzywam , postaram się coś napisać za jakiś czas.
Czytaj więcej

zmiany, zmiany i jeszcze raz zmiany....

W zeszłym w tygodniu w piątek stało się to na co dawno czekałam w sumie czekaliśmy...dostałam rozwód na pierwszej rozprawie i jestem oficjalnie wolna. Kosztowało mnie to dużo stresu, dużo wylanych łez i niestety pogorszenie stanu mojego zdrowia, ale już jest po wszystkim i mogę zacząć nowy rozdział mojego życia. Oficjalnie już nie mieszkam w Polsce przeprowadziłam się do Niemiec do swojej nowej miłość i przez jakiś czas będziemy tutaj żyć dopóki nie odłożymy pewnej kwoty pieniędzy.  Podejrzewam , że z dwa lata tutaj będziemy a później wracam do mojej kochanej Jeleniej. Nie żałuje podjętej decyzji i jestem w końcu szczęśliwa. Układam sobie życie na nowo tylko szkoda, że jeszcze nie możemy myśleć o bobasie , bo moje zdrówko podupadło ale myślę, że to kwestia czasu.  Mam nadziej, że wszystko się ułoży po naszej myśli.
Czytaj więcej