stres, nowa praca i ślub...

Jak już wiecie zmieniłam pracę i póki co nie narzekam. Oczywiście początki były trudne ale pomału zaczynam wiedziec co i jak. Oczywiście muszę się jeszcze wiele nauczyć ale dam radę. Na razie pomaga nam szef, który do nas przyjeżdża i oczywiście kilka razy nie obeszło się bez telefonu do kierowniczki regionalnej. Docieramy się z koleżankami z pracy i dajemy radę. Oczywiście nie obyło się bez błędów ale nikt nie jest idealny i mamy prawo do błędu. Grafik mam różnie ustawiony. Robie zazwyczaj po 12 h ale następnego dnia mam wolne. Pracuje również po 8,9,10 h. Oczywiście cały czas jesteśmy jak najwięcej na zamknięciu dnia. Dostałam już umowę ale oczywiście mój były szef jeszcze mi nie dostarczył mojego świadectwa pracy i musze go ścigać eh. Nie odpuszcze mu i będę go nękać.
Sprawy ślubne ruszyły do przodu. Zaproszenia wypisane i jutro wysyłamy część, a dzisiaj część rozdamy. Dobrze, że zamówiliśmy więcej bo kilka błędów było. Trochę się denerwuje, bo musi być przynajmniej 35 osób aby rodzice nie musieli więcej płacić za salę. Do czerwca musimy wybrać tort a szczerze powiem, że to nie jest takie proste. W przyszłym tygodniu jedziemy już za obrączkami i będziemy zamawiać. Powiem wam, że zaczynam się stresować ale to taki stres dziwny, bo z jednej strony się ciesze,że nie zdąrzymy ze wszystkim a z drugiej się cieszę, że ten dzień się zbliża. Czeka nas też spotkanie z księdzem w maju. Czas goni bardzo szybko, za szybko. Czasami mam wrażenie, że nie mogę się nim nacieszyć, że nie wiem jak najwięcej czerpać z wolnej chwili. Nie długo moje i siostry urodziny. Mam nadzieje, że chociaż kierowniczka ustali tak grafik, że będę miała w urodziny wolne. Z Rysiem się mijamy ale jak już jesteśmy razem to jest tak jak powinno być goraco:)
Dzisiaj wspólnie spędzamy niedziele. Idziemy zagłosować, rozdać kilka zaproszeń i póżniej wspólny wieczór a przynajmniej połowa wieczoru, bo on niestety idzie na noc.

Komentarze

  1. Blueberry10 maja 2015 15:49

    Spokojnie, jeszcze sporo czasu macie do ślubu. Dacie radę! Rozdawanie zaproszeń było fajne, generalnie miło wspominam nasze przygotowania.
    Gośćmi się nie martw, w ostatecznym rozrachunku nie ma się głowy do myślenia, że ktoś nie przyszedł i trzeba było więcej zapłacić - my też płaciliśmy za 2 osoby, które się nie pokazały, bo dzień przed dziecko im się rozchorowało.

    A w pracy na pewno z każdym dniem będzie lepiej :) Ja po 5 miesiącach i dalej się uczę i pewnie jeszcze tak będzie przez kilka lat. Ważne, że jesteś zadowolona!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Niebieskooka10 maja 2015 16:14

      Masz racje ważne aby rozdać zaproszenia i czekać na odzew:)
      Jak to mówią człowiek się uczy cały czas :)

      Usuń
  2. fantomas10 maja 2015 20:31

    Owszem stres na pewno jest. Pamiętam, jak córka się stresowała. Zadbajcie o to, by obdarowani zaproszeniami, potwierdzili przybycie, najpóźniej na dwa tygodnie przed ślubem. To pozwala w ostatecznym momencie mieć pewność, co do gości i pozwoli na zapłacenie tylko za tych, co przybędą.
    Ciesz się każdą chwilą i nie mów, że nie masz siły na ..eks ;)

    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Niebieskooka10 maja 2015 20:56

      Na pewno za to zadbamy:) no tak siła zawsze się znajdzie:P

      Usuń
  3. Vill10 maja 2015 23:26

    Heh, pamietam jeszcze te przygotowania, masa nerwów ale i podekscytowania :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Kropkowa.11 maja 2015 12:38

    Mam nadzieję, że uda Wam się uzbierać minimalną ilość osób, to najfajniejszy moment przed ślubem, wykorzystajcie go maksymalnie :)

    OdpowiedzUsuń
  5. blueangel14 maja 2015 16:21

    fajnie że ci się układa w pracy

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

:)

Jestem i mam się dobrze :) Dostałam umowę w księgarni. Oczywiście umowę o pracę, ale na razie na trzy miesiące. Czy się cieszę? Jasne, że tak bo praca nie jest trudno i ciężka. Tylko oczywiście żałuje, że więcej nie płacą ale wiadomo nie można mieć wszystkiego. Sezon podręcznikowy już dawno się skończył, a my już od ponad tygodnia mamy normalną księgarnie z książkami do czytania dla dorosłych i dla dzieci:) Pracujemy z koleżanką w systemie jeden na jeden, co drugi weekend wolny :) Tak nam jest lepiej niż codziennie przychodzić na te 6 godzin i cały dzień rozwalony. Dzisiaj po pracującym weekendzie mam wolne więc mieszkanko posprzątane i co najważniejsze w końcu umyłam podłogi :) Jednak najważniejszą wiadomością jest fakt, że nie mam już anemii. W zeszły czwartek byłam u lekarki z wynikami badań i aż była w szoku, że mam tak dobre wyniki. Oczywiście powiedziała, żebym jeszcze brała żelazo podczas okresu i tydzień po, a do kontroli mam się zgłosić w styczniu. Cieszy mnie ten fakt bardzo
Czytaj więcej

nowy początek...

już oficjalnie jestem rozwódką. Wyrok się uprawomocnił już pod koniec kwietnia więc jestem wolną kobietą. 23 maja jedziemy z Mariuszem (tak mana imię mój nowy facet/  do Polski pozałatwiać sprawy ze zmianą nazwiska na panieński oraz na moje i siostry urodzinki .Planujemy grilla imprezkę w gronie rodzinnym chociaż mam nadzieje, że uda nam się wyskoczyć na jakąś imprezkę z siostrą, bo przydało by się potańczyć. Ciesze się na nasz wyjazd bo stęskniłam się za wszystkimi bardzo. Pomału się przyzwyczajam do mieszkania w Niemczech. Mam pracę, bo pracuje na warsztacie u Mariusza auta sprzątam i w ogóle się tego nie wstydzę. Fakt nie jest lekko ręcę mnie bolą i jak przygrzeje słońce to na hali jest ukrop ale daje radę. Najważniejsze, że zarabiam kasę. Mariusz to super facet taki wymarzony i wyśniony a co najważniejsze jest tylko MÓJ. Tak na szybko się odzywam , postaram się coś napisać za jakiś czas.
Czytaj więcej

zmiany, zmiany i jeszcze raz zmiany....

W zeszłym w tygodniu w piątek stało się to na co dawno czekałam w sumie czekaliśmy...dostałam rozwód na pierwszej rozprawie i jestem oficjalnie wolna. Kosztowało mnie to dużo stresu, dużo wylanych łez i niestety pogorszenie stanu mojego zdrowia, ale już jest po wszystkim i mogę zacząć nowy rozdział mojego życia. Oficjalnie już nie mieszkam w Polsce przeprowadziłam się do Niemiec do swojej nowej miłość i przez jakiś czas będziemy tutaj żyć dopóki nie odłożymy pewnej kwoty pieniędzy.  Podejrzewam , że z dwa lata tutaj będziemy a później wracam do mojej kochanej Jeleniej. Nie żałuje podjętej decyzji i jestem w końcu szczęśliwa. Układam sobie życie na nowo tylko szkoda, że jeszcze nie możemy myśleć o bobasie , bo moje zdrówko podupadło ale myślę, że to kwestia czasu.  Mam nadziej, że wszystko się ułoży po naszej myśli.
Czytaj więcej